Η εργασία δεν ζυγίζεται!
Κόμπλεξ κατωτερότητας ή εγωιστικές συμπεριφορές (κόμπλεξ ανωτερότητας;;;!!!) στον επαγγελματικό χώρο. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αισθάνονται «κατώτεροι» ή «ανώτεροι», επειδή η φύση της εργασίας τους είναι τεχνική ή διανοητική αντίστοιχα. Όλες οι δουλειές και τα επαγγέλματα είναι χρήσιμα στην καθημερινότητα και τη ζωή μας. Ο καθένας προσφέρει με τον τρόπο του ό, τι γνωρίζει, όπως γνωρίζει και μπορεί. Την ίδια αξία έχει το έργο αλλά και την ίδια ανάγκη έχουμε γι’ αυτό, είτε πρόκειται για το έργο του δασκάλου, είτε για το έργο του οικοδόμου. Η διαφορά είναι στη φύση της εργασίας και δεν απαξιώνει ούτε μειώνει το έργο του κάθε εργαζόμενου.
Το ότι ο ένας εργάζεται σε γραφείο και χρησιμοποιεί το μυαλό του, ενώ ο άλλος σε γιαπί και χρησιμοποιεί το σώμα και τα χέρια του περισσότερο, δεν συνεπάγεται τη σύγκριση των έργων ή τη μείωση της αξίας του. Μπορεί να υπάρχει διαφορά στις γνώσεις και τις δεξιότητες του καθενός, αφού οι μεν εκπαιδεύονται τεχνικά περισσότερο, ενώ οι δε θεωρητικά, αλλά και πάλι, τίποτε δεν κάνει πιο σημαντικό τον δικηγόρο από τον κηπουρό, ή τη νηπιαγωγό από την αισθητικό.
Μια κοινωνία χρειάζεται και τα μυαλά και τα χέρια ώστε να παράγεται ολοκληρωμένο έργο. Ο καθηγητής του πανεπιστημίου –πρακτικά- δεν είναι ανώτερος από τον εργαζόμενο σε μια αποθήκη. Μπορεί να γνωρίζουν διαφορετικά πράγματα, αλλά ο ένας δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του άλλου. Βέβαια, επί της ουσίας υπάρχει διαφορά στην αμοιβή τους, όπως αποδεικνύει η πραγματικότητα δυστυχώς, και εκεί είναι που δημιουργείται το πρόβλημα. Η προσφορά του κάθε επαγγελματία δεν μπορεί να ζυγίζεται με τέτοιο τρόπο. Γίνεται αξιολόγηση των ικανοτήτων, η οποία αυτόματα διαχωρίζει και τοποθετεί σε επίπεδα τους εργαζόμενους. Είναι όμως τραγικό, γιατί πρακτικά αν το σκεφτεί κανείς, για παράδειγμα, οι επιστήμονες στα εργαστήρια παράγουν σημαντικό έργο, αν δεν υπήρχαν όμως οι καλλιεργητές ή οι κηπουροί, δεν θα γινόταν να δουν το αποτέλεσμα της δουλειάς τους στα εργαστήρια οι επιστήμονες! Χωρίς τους τεχνικούς υπολογιστών, όσοι σχεδιάζουν προγράμματα θα είχαν πρόβλημα. Τι θα έκαναν οι αρχιτέκτονες χωρίς κτίστες ή εργολάβους;
Ο πυρηνικός αντιδραστήρας ας πούμε στην Ιαπωνία, είναι αποτέλεσμα συνεργασίας επιστημόνων και τεχνιτών, όπως αποτέλεσμα τέτοιο είναι και η προσπάθεια που γίνεται τώρα για να μην εκραγεί! Ήρωες είναι εκείνοι που παλεύουν ώστε να αποφευχθεί η πυρηνική έκρηξη, ήρωες όμως κι εκείνοι που μελετούν τα χαρτιά, τα νούμερα και τα στοιχεία που αφορούν τον πυρηνικό αντιδραστήρα.
Η συνεργασία τεχνιτών και θεωρητικών είναι που φέρει αποτέλεσμα. Οι μεν έχουν ανάγκη τους δε, και αντίστροφα. Αν ο κηπουρός δηλητηριαστεί από τα λιπάσματα, έχει ανάγκη τον γιατρό που έχει τη θεωρητική γνώση να τον βοηθήσει. Οι διαχωρισμοί που γίνονται, από μία πλευρά μπορούν να χαρακτηριστούν άδικοι, παράλληλα όμως είναι αναγκαίοι για τη δόμηση των πραγμάτων, η οποία βελτιώνει τις συνθήκες. Δυστυχώς είναι άσχημες και οι συνέπειες που συχνά δημιουργούνται όταν υπάρχουν συναισθήματα ανωτερότητας ή κατωτερότητας λόγω επαγγέλματος. Εγωιστικές συμπεριφορές, παράλογες απαιτήσεις, άσχημες αντιδράσεις, μίση μεταξύ «ανώτερων» και «κατώτερων», προβλήματα σε προσωπικό επίπεδο είναι λίγες από αυτές τις συνέπειες. Τέτοια πράγματα δε, επηρεάζουν και τις κοινωνικές δομές ευρύτερα. Δεν είναι όμως στενόμυαλη συμπεριφορά αυτή; Δεν είναι ανόητο να δημιουργείται ρατσισμός με κριτήριο την επαγγελματική ιδιότητα;;
Δεν χρειάζεται να φτάσεις σε ακραίες συμπεριφορές για να επιβεβαιώσεις το είναι σου. Είσαι χρήσιμος ό, τι κι αν κάνεις σαν επαγγελματίας. Αρκεί να το κάνεις σωστά, με δεοντολογία, σεβασμό, σοβαρότητα και επαγγελματισμό. Η μόρφωση, η καλλιέργεια και η παιδεία σε προσωπικό επίπεδο δεν σχετίζεται με τις επαγγελματικές γνώσεις άμεσα. Έχουμε ανάγκη από όλα τα επαγγέλματα και είναι στο χέρι καθενός να μορφωθεί και να αποκτήσει παιδεία.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε και στο http://www.ellispoint.gr/index.php?option=com_resource&controller=article&article=8627&category_id=4&Itemid=21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου