Hameleon smiling....!

Δημήτρης Νεστερούλης: 

«Ο ζαχαροπλάστης της καρδιάς μας!»

                Στα 17 του ξεκίνησε από το «Πεντελικό», στη λάντζα όπως λέει, και ανέβηκε όλα τα σκαλοπάτια, μέσα από δυνατές συνεργασίες, διακρίσεις αλλά και σεβασμό στον χειρισμό της δυσκολίας της ζαχαροπλαστικής. Σήμερα στα 33 του ο Δημήτρης είναι pastry chef σε μεγάλο κατάστημα στην παραλιακή. Αγαπά τα βινύλια του, το κόκκινο αμάξι του και τη συνεχή εξάσκηση, γιατί αυτό που κάνει είναι τέχνη και ήταν ακόμη και όταν κλήθηκε να τη διδάξει, αλλά είναι και κάθε φορά που δημιουργεί ένα γλυκό.

                Σε μια μεταμεσονύχτια χαλαρή κουβέντα, ο Δημήτρης Νεστερούλης γκρεμίζει τα ταμπού, μας αποκαλύπτει μια πλευρά της μαγείας της ζαχαροπλαστικής και  μοιράζεται μαζί  μας μικρά μυστικά. Το γλυκό είναι όπλο, γιατί μπορεί να αλλάξει τη διάθεση! Βέβαια, ο Δημήτρης ισχυρίζεται πως δεν το έχει χρησιμοποιήσει ποτέ…!

                -Ήταν παιδικό σου όνειρο η ζαχαροπλαστική;

«Μου φαινόταν περίεργο να βλέπω τη μαμά μου να φτιάχνει κέικ. Ανακάτευε τα υγρά με τις σκόνες και τους έδινε ζωή μέσα στο μίξερ. Πάντα παρακολουθούσα. Δεν είχα όνειρο να γίνω ζαχαροπλάστης, ήθελα απλά να ασχοληθώ με την κουζίνα. Στην αρχή δεν μου άρεσε, σήμερα όμως ευχαριστώ τον Θεό που έγινα ζαχαροπλάστης!»

-Τώρα με την οικονομική κρίση… παρατηρείς πτώση στο γλυκό γενικά; Υπάρχει κάποιο υλικό που ο κόσμος το ζητά περισσότερο από τα υπόλοιπα;

                «Η κρίση έχει επηρεάσει και εμάς. Ο κόσμος δεν ζητά πλέον γλυκά, όπως πιο παλιά. Ωστόσο, ρίχνοντας κάπως τις τιμές, το εξισορροπείς. Ευρέως διαδεδομένο υλικό είναι η σοκολάτα, είναι πιο ψηλά σε προτιμήσεις από τα υπόλοιπα. Εδώ γίνεται κόλαση με το «σπασμένο μιλφέιγ», σε σημείο να απορώ κι εγώ γιατί τόσο πολύ!»

-Γιατί να φάω ή να φτιάξω ένα γλυκό;;

                «Όταν η υπογλυκαιμία χτυπά κόκκινο, δεν μπορεί να αντικαταστήσει τίποτε το γλυκό. Τι, θα φας πέντε κουταλιές ζάχαρη; Δεν γίνεται, θες ένα γλυκάκι!! Υπάρχουν δε και αφροδισιακά υλικά, που διεγείρουν τις αισθήσεις, όπως το μάνγκο ή η βανίλια Μαδαγασκάρης. Το γλυκό μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση, και όχι μόνο!!»

                -Πώς και είσαι τόσο αδύνατος; Τρως γλυκά ή απλά δοκιμάζεις ό, τι φτιάχνεις;

                «Τρώω πολλά γλυκά, προχθές έφαγα μισό λίτρο παγωτό μόνος μου! Το ότι είμαι αδύνατος… προφανώς θα είναι ο οργανισμός μου!! Τρώω γλυκά, ωστόσο προτιμώ τα δικά μου, γιατί ξέρω τι υλικά έχω χρησιμοποιήσει. Χρειάζεται σεβασμός στο γλυκό, με κάθε τρόπο. Μπορώ να καταλάβω τι τρώω, και από την όψη και από τη γεύση, λόγω εμπειρίας και γνώσης, έτσι είμαι πολύ επιλεκτικός όταν δεν τρώω δικό μου γλυκό. Φτιάχνω και παγωτό, και μάλιστα μου αρέσουν οι παράξενες γεύσεις. Πειραματίζομαι πάρα πολύ, αλλά στο τέλος πετυχαίνω τις σωστές αναλογίες. Τελευταία έφτιαξα παγωτό με γεύση κόκα κόλα, με γεύση τσιχλόφουσκας και άλλα τέτοια παράξενα! Χρειάζεται πολλή προσοχή και υπομονή, σεβασμό στις τεχνοτροπίες αλλά και πειθαρχία στους κανόνες και τις οδηγίες του κάθε γλυκού, για να είναι επιτυχημένο».     

 Η συνέντευξη αυτή δημοσιεύτηκε και στο http://www.ellispoint.gr/index.php?option=com_resource&controller=article&article=8008&category_id=43&Itemid=21