Hameleon smiling...!

             

«Να ‘μαστε καλά, όρεξη να έχουμε να γκρινιάζουμε!»

 

 

Μπορεί για πολλούς να μην ήταν όπως πέρυσι ή πρόπερσι… μπορεί να υπήρχαν λιγότερα πακέτα κάτω από το δέντρο, λιγότερα χαρτζιλίκια και λιγότερο φαγητό. Και μπορεί η μελαγχολία των γιορτών να μην μας έχει αφήσει ακόμη, και ξεστολίζοντας το σπίτι να το αισθανθούμε και πιο άδειο. Ωστόσο, έμεινε και κάτι καλό από τις γιορτές, ε; Για σκεφτείτε το λίγο…

               Έμεινε αυτό που είναι το σταθερό, αυτό που πάντα μένει αλλά συνήθως το θεωρούμε δεδομένο. Έμεινε η επαφή με τους ανθρώπους, η οικογενειακή συγκέντρωση. Έμεινε η κλασική αναζήτηση για το φλουρί, το άγχος της μάνας για τη γαλοπούλα, η χαρά της γιαγιάς να φτιάξει και δίπλες με τα εγγόνια της, το άρωμα της κανέλλας στα μελομακάρονα. Όλα εκείνα για τα οποία γκρινιάζουμε, μας κουράζουν συχνά κάθε χρόνο, αλλά χωρίς αυτά δεν νοιώθουμε και γιορτές. Έμεινε η αισιόδοξη διάθεση και οι ευχές στα κινητά, με την ελπίδα να πιάσουν τόπο μπροστά σε όλα αυτά τα περίεργα που ακούμε καθημερινά. Και είναι αστείο, αν το σκεφτεί κανείς, για τρεις μέρες ξεχνάμε σχεδόν τα πάντα, και ποντάρουμε στην αλλαγή αυτή του χρόνου, στο πρώτο εκείνο δευτερόλεπτο που αγκαλιαζόμαστε. Έμεινε εκείνο το βράδυ που βγήκαμε με φίλους, εκείνο το μεσημέρι που βγήκαμε στην πόλη, κι ας μην ψωνίσαμε, οι στολισμένες βιτρίνες, τα πιτσιρίκια… Για κάποιους μάλιστα έμεινε και πονοκέφαλος, αφού πέρασαν τριήμερα στα ξενυχτάδικα… κλειστοί λαιμοί από τα τραγούδια και την κάπνα…  Όλο και κάτι έμεινε!

              Δεν νομίζω πως είναι σύμπτωση ότι στην Ελλάδα έχουμε χαμηλά ποσοστά χρήσης αντικαταθλιπτικών. Πέρα από τις ιατρικές ερμηνείες, έχουμε την επαφή με τους ανθρώπους, ξέρουμε να ακούμε και να μιλάμε. Έχουμε και τρόπους να ξεχνιόμαστε. Επικοινωνούμε. Αν και συχνά, η υπέρ – επικοινωνία καταστρέφει την ουσιαστική επικοινωνία. Εν τούτοις, ακόμη και στην περίεργη περίοδο των εορτών, αλλά και καθ’ όλη τη χρονιά, πόσο μάλλον φέτος που τα πράγματα είναι δύσκολα, έχουμε τον τρόπο μας να αποδράσουμε από όλα αυτά, έστω και για λίγο… Έχουμε τρόπους να γελάμε, να αγαπάμε, να μοιραζόμαστε. Έτσι είναι, πότε γλύκα πότε πίκρα, σαν την κανέλλα στα Χριστουγεννιάτικα γλυκά μας. Κι όπως λέει και η γιαγιά μου, να ‘μαστε καλά, να έχουμε όρεξη να κουραζόμαστε και να γκρινιάζουμε. Βαθειά ανάσα και επιστροφή στην πραγματικότητα. Μια χρονιά με ψυχραιμία για όλους, δύναμη… να βρούμε την κανέλλα στην καθημερινότητά μας… και όλα θα πάνε καλά!

(Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε και στην ιστοσελίδα   http://www.ellispoint.gr/index.php?option=com_resource&controller=article&article=7393&category_id=42&Itemid=21 )