Η γεύση του μέλλοντος
Όχι, δεν θυμίζει καπνιστό σολομό. Δεν είναι πικάντικο και αρωματικό. Δεν είναι εύγευστο, δεν είναι καν ευχάριστο. Το μέλλον μας έχει γεύση δακρυγόνου. Ναι, είναι μια δυνατή γεύση, σε ταράζει. Γεύση πυροτεχνήματος. Νοιώθεις κάψιμο από τη μύτη, τα μάτια, στο στόμα, στα πνευμόνια, στο στομάχι. Αισθάνεσαι την καψίλα, σε ανατριχιάζει, σε αναγουλιάζει σχεδόν, σαν να έχεις καταπιεί το μίσος και την πικρία όλου του κόσμου. Το μέλλον μας έχει γεύση δακρυγόνου, σε άνισες μάχες ή και χωρίς μάχες, όταν γίνεσαι παράπλευρη απώλεια.
Έτυχε να περάσω από το Σύνταγμα το απόγευμα της Τετάρτης, μετά από τα επεισόδια στις διαδηλώσεις και την επίθεση στον Χατζηδάκη, τον υπουργό. Βγαίνοντας από το συρμό του μετρό, ανεβαίνοντας τις σκάλες προς την πλατεία, μέσα στο σταθμό ακόμη, άρχισα να νοιώθω κάψιμο. Ένα πλήθος σπιθών σαν αν τρυπούν τα μάτια σου χιλιάδες καρφίτσες. Νόμισα πως έφταιγε ο αστιγματισμός μου (ξηροφθαλμία) ή το κρύο. Γρήγορα οι καρφίτσες κατέβηκαν στα πνευμόνια και όσο έβγαινα προς τα έξω, έβλεπα τον κόσμο να βήχει, να φτερνίζεται… καλυμμένες μύτες με κάθε τρόπο και κόκκινα μάτια. Το (ή τα;) δακρυγόνο είχε πέσει έξω από την πλατεία αρκετή ώρα πριν, και σε συνδυασμό με την κάπνα από κατά τόπους φωτιές σε κάδους, η ατμόσφαιρα είχε γίνει αποπνικτική. Βγαίνοντας στην πλατεία, έχασα την ανάσα μου. Και απογοητεύτηκα. Εικόνα ερημιάς, από εκείνη την ερημιά που σε τρομάζει, σε κρατά σε αφύπνιση, σαν την ηρεμία πριν τις καταιγίδες ή τις σιωπές μετά τους καβγάδες στο σπίτι. Αρνητική ενέργεια παντού. Στη στάση του λεωφορείου, πίσω από τη στάση του τραμ για όσους γνωρίζουν, υπήρχε λίγος κόσμος, κυρίως ηλικιωμένοι, και περίμεναν ένα λεωφορείο να τους τραβήξει μακριά από το αόρατο καυτερό σύννεφο.
Μια κοπέλα με είδε που προσπαθούσα να πάρω ανάσα μέσα από το κασκόλ μου, και μου έδωσε ένα χαρτομάντιλο. «Μην τρίψεις τα μάτια σου για κανέναν λόγο», μου είπε. Την κοίταξα, την ευχαρίστησα, θυμήθηκα τον συμφοιτητή μου το Στράτο, που μου είχε πει κάποτε πως έσκασε κοντά του δακρυγόνο… και μου εξιστορούσε το δύσκολο τετραήμερο μου πέρασε μετά. Σκέψου, εδώ έχω θέμα τώρα, που ίσα πήρα μια μυρωδιά από όλο αυτό, φαντάσου τι περνούν όσοι κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις. Κι έχουμε δει από δεκαεξάχρονα παιδιά μέχρι ηλικιωμένους να κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις…
Το λεωφορείο αργούσε, μια κυρία δίπλα μου πήγε να λιποθυμήσει, ένα ασθενοφόρο έκοβε βόλτες στην Αμαλίας, ένα πυροσβεστικό έσβηνε τελευταίες εστίες, οι κλούβες παντού γύρω παρκαρισμένες και ο κόσμος στη στάση να φωνάζει. Κατέβηκα ξανά στο μετρό, θα έχανα το ραντεβού μου… Μέσα στο συρμό προς Αγ. Δημήτριο, ένα νεαρό ζευγάρι συζητούσε. Με απογοήτευση άκουσα την κοπέλα να παραδέχεται ότι φοβάται να πάει σε διαδηλώσεις πλέον. Εξ’ άλλου, είπε η κοπέλα, ο μηχανισμός καταστολής πέτυχε το στόχο του, με τόσα που έχουν γίνει, τόνισε, ο κόσμος φοβάται. Δεν ξέρω αν είναι μόνο ο μηχανισμός καταστολής ή και άλλα πράγματα. Ξέρω πως είναι απογοητευτικό.
Δεν είμαι η πρώτη και η μόνη που μύρισε δακρυγόνο, σίγουρα κάποιοι τα έχουν φάει στο πρόσωπο. Είναι άνισο όταν από τη μία πλευρά υπάρχουν δακρυγόνα και από την άλλη… «άοπλος» συνήθως κόσμος, φωτιά, καδρόνια, και το γνωστό μπουκάλι με τη βενζίνη και το στουπί. Δε λέω, κι αυτό επικίνδυνο, αλλά ο συνταξιούχος που θα βγει να διαδηλώσει για τη χαμηλή του σύνταξη, δεν θα πετάξει τέτοιο. Δακρυγόνο όμως θα φάει… Είμαι η τελευταία που μπορεί να μιλάει. Στηρίζω και δικαιολογώ όλους όσους διαδηλώνουν, κατά βάθος θα ήθελα κι εγώ να το κάνω. Παραδέχομαι, δεν έχω τη δύναμη, το σθένος και τις σωματικές αντοχές να κατέβω στο δρόμο, ακόμη κι αν έχω χιλιάδες λόγους να το κάνω. Δεν βολεύομαι, παραπονιέμαι λίγο, αλλά σέβομαι και βγάζω το καπέλο σε όσους διαδηλώνουν. Και τους ευχαριστώ. Από την άλλη, παρατηρώ τι γίνεται γύρω μου, και αυτό το κείμενο είναι καθαρά μια αναφορά σε όλα αυτά. Τόση απογοήτευση και τόση πίκρα που αισθάνθηκα, κίνησαν τα πλήκτρα μόνα τους να γράψουν. Μακάρι να διαψευστώ, να βγω ψεύτρα, αλλά νομίζω τελικά πως έτσι είναι, το μέλλον θα έχει άρωμα φωτιάς, γεύση δακρυγόνου… Καλή μας δύναμη.
(σ.σ. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο είναι παρμένες από το Google)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου