Hameleon...: Hameleon... αποχρώσεις από δέντρο σε δέντρο

Ένα καρναβάλι αντι- καταπληκτικό…

Με εικόνα βγαλμένη από μεταπολεμικό ημερολόγιο έμοιαζε η τελετή έναρξης του Πατρινού Καρναβαλιού 2012. Κόσμος μουδιασμένος, ατμόσφαιρα μουντή, σαν ασπρόμαυρη φωτογραφία… Για πρώτη φορά στα τελευταία χρονικά πραγματοποιήθηκε μεσημέρι και όχι βράδυ. Πολλά πράγματα έλειπαν. Κυρίως ήταν απούσα η Καρναβαλική ατμόσφαιρα.

Μέρες τώρα γινόταν συζήτηση για το ότι, λόγω των χρημάτων που δεν υπάρχουν, θα πρέπει να αλλάξει η καθιερωμένη συνήθεια της νυχτερινής τελετής έναρξης του Πατρινού Καρναβαλιού. Ακριβός ο σχεδιασμός, ο φωτισμός, τα μηχανήματα, οι συντελεστές και τα μπαλέτα. Η περικοπή ήταν μονόδρομος, ωστόσο θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί σε άλλους τομείς της όλης οργάνωσης, όπως αποδείχθηκε, αλλά να γίνει και συνεργασία του δήμου με τα καρναβαλικά πληρώματα…

Βρέθηκε λοιπόν η «μέση λύση», και αποφασίστηκε να οργανωθεί μια διαδραστική τελετή, από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ, και θα απλωθεί σε ολόκληρη την πόλη.

Η θεωρία βέβαια απείχε τελικά πάρα πολύ από την πράξη. Είχαμε διαβάσει για δραστηριότητες, δρώμενα καρναβαλικά στους πεζοδρόμους της πόλης, μουσική όλη μέρα… Και στο τέλος έμειναν τα εκατομμύρια φέιγ βολάν στην πλατεία.

Λίγο πριν τις δύο το μεσημέρι παραδόθηκε στο Δημαρχείο το λάβαρο του Πατρινού Καρναβαλιού, και μεταφέρθηκε στην Πλατεία Γεωργίου, όπου έξω από το δημοτικό θέατρο Απόλλων είχε προγραμματιστεί να λάβει χώρα το τελετουργικό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αφηγητής της όλης τελετής υποδέχθηκε τον δήμαρχο μπερδεύοντας το όνομά του, αντί για τον Γ. Δημαρά κάλεσε τον Α. Καράβολα (πρώην δήμαρχο της Πάτρας), πράγμα που διόρθωσε βέβαια αμέσως.

Ο Δήμαρχος Γ. Δημαράς, σε μια προσπάθεια να τονώσει το ηθικό όσων πατρινών βρέθηκαν στην πλατεία, μίλησε για αντίσταση της πόλης στην κρίση, μηνύματα αισιοδοξίας, για ένα καρναβάλι αλληλέγγυο, αντιμνημονιακό και αναπτυξιακό … και στη συνέχεια έγιναν τα αποκαλυπτήρια του άρματος του Βασιλιά Καρνάβαλου. Ακολούθησαν «πυροτεχνήματα ημέρας», αμέτρητα φέηγ βολάν ενώ στους κεντρικούς πεζόδρομους υπήρχε από νωρίτερα παιδική καρναβαλούπολη, η μπάντα του δήμου τριγυρνούσε…

Έμοιαζε με μια πρόχειρη προσπάθεια. Έλειπε το χρώμα, η καρναβαλική μουσική, η διάθεση, το ξεσήκωμα, το θέμα… έλειπε το βαθύτερο καρναβαλικό πνεύμα που κάθε χρόνο ελευθέρωναν οι πατρινοί στην ατμόσφαιρα της πόλης με την έναρξη του καρναβαλιού, και αυτά δεν χρειάζονται απίστευτα κονδύλια για να υπάρξουν. Ο δήμαρχος στον λόγο του δεν έπεισε κανέναν. Πού είναι τα χειροκροτήματα, ο ενθουσιασμός και οι φωνές του κόσμου, το ξεσήκωμα που έδινε το σύνθημα κάθε χρόνο; Τα άρματα στην πλατεία ήταν τρία όλα κι όλα, κατάλευκα καθότι άβαφτα. Αυτό το άρμα του Βασιλιά που είδαμε, ήταν μια κατασκευή παλαιότερη και αρκετά μικρότερη σε μέγεθος από τον παραδοσιακό Βασιλιά.

Η μουσική επένδυση της τελετής ήταν κλασσική μουσική του Τσαϊκόφσκι, σε μια πιο «προοδευτική» εκτέλεση. Ωραίο, ευρηματικό, αλλά δεν ακούστηκε πουθενά καρναβαλική χορευτική μουσική. Έτσι, ο λίγος κόσμος που ήταν στην πλατεία –γιατί σε σχέση με άλλες χρονιές ήταν λίγος- έμεινε να κοιτά. Βλέπαμε ότι υπήρχε διάθεση, αλλά δεν υπήρχε ένα πάτημα, μια αφορμή να «ξεσπάσει» ο κόσμος. Μητέρες με πιτσιρίκια, μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι, λίγες παρέες… ναι, φέτος πήγε κόσμος που άλλες χρονιές δεν πήγαινε στην τελετή της έναρξης, κανένας όμως δεν ήταν ντυμένος καρναβαλικά, μόνο τα μπαλόνια που είχε μοιράσει ο δήμος έδιναν έναν τόνο χρώματος. Μια βόλτα δεν σε έκανε να νιώθεις την αποκριάτικη ατμόσφαιρα. Αστόλιστη η πόλη, χωρίς φώτα ή κορδέλες, παρά μόνο κάποιοι στολισμοί από μαγαζιά και κάποιοι «μπάστακες» στους πεζοδρόμους.

Φυσικά δεν γινόταν να μην υπάρχουν και «αγανακτισμένοι καρναβαλιστές». Αρχικά, πριν την τελετή έναρξης, πανό διαμαρτυρίας έξω από το θέατρο από το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων. Επίσης, η αντίρρηση που είχαν τα μέλη των πληρωμάτων του Κρυμμένου Θησαυρού με την οργάνωση της τελετής από τον δήμο το μεσημέρι, με αυτόν τον τρόπο, πραγματώθηκε το βράδυ, αφού με δική τους πρωτοβουλία, οργάνωσαν πορεία στο κέντρο της πόλης, ντυμένοι, με τύμπανα και μουσική, καταλήγοντας στην πλατεία Γεωργίου (θύμιζε την εποχή των Αθάνατων κατά κάποιο τρόπο…). Εκεί, έριξαν πυροτεχνήματα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να δώσουν λίγο παλμό στην ημέρα. Βέβαια, μετά από δύο ώρες η πόλη είχε αδειάσει, τίποτε δεν θύμιζε ότι βρισκόμαστε σε καρναβαλική περίοδο. Ίσως σε μαγαζιά ή σε πάρτι να έπαιζε καρναβαλική μουσική, για όσους είχαν τη δυνατότητα να πάνε…

Ένα Καρναβάλι αντι – καταθλιπτικό προσπάθησε να ζητήσει ο δήμαρχος, προσκαλώντας τους πολίτες της Πάτρας σε αυτό, η οργάνωση της έναρξης πάντως αποδείχθηκε αντι – καταπληκτική… Οι λίγοι πατρινοί που κατέβηκαν στο κέντρο το Σάββατο, είχαν ανάγκη να βγουν, ήθελαν να στηρίξουν το θεσμό, ακόμη και με το μούδιασμα της οικονομικής κρίσης και της δύσκολης κατάστασης που επικρατεί στην πόλη. Ωστόσο, ο ενθουσιασμός έμεινε στα φέηγ βολάν…