Hameleon smiling....!

Κοίτα το πουλάκι...!

   Βγήκα το πρωί να καθαρίσω το μπαλκόνι μου, το πίσω, που βλέπει στο φωταγωγό. Και να σου, μέσα στο φαράσι που έχω σε ένα μεγάλο καλάθι μαζί με τις σφουγγαρίστρες και τον κουβά... μια φωλίτσα!!! Μέσα στο φαράσι, το οποίο ήταν στη γωνία του μπαλκονιού ουσιαστικά, βρήκαν τον κατάλληλο χώρο για να στήσουν τη φωλιά τους κάποια περιστέρια. Οπότε, μικρά κλαράκια σε κυκλική φορά τοποθετημένα, πούπουλα... και μέσα δυο κατάλευκα μικρά αβγουλάκια!!! Η μαμά είναι γκριζοπή και πηγαινοέρχεται συνεχώς από τη φωλιά προς τον υπόλοιπο φωταγωγό και τα άλλα μπαλκόνια. Προσπάθησα να την απαθανατήσω την ώρα που κλωσσά τα αβγουλάκια της, αλλά είναι συνεχώς σε εγρήγορση -λογικό- και τρομάζει όποτε αισθάνεται την παρουσία μου. Ωστόσο, κατάφερα να φωτογραφίσω τα αβγουλάκια στη φωλίτσα. Έβαλα και λίγο νερό είναι η αλήθεια δίπλα...!! Ελπίζω να έχω τη χαρά να δω τα μωρούλια όταν σκάσουν απ' τ' αβγά τους!!! Αλλά δεν περίμενα δυο μικρά, λευκά, γυαλιστερά αβγουλίνια... να με συγκινήσουν τόσο πολύ!!!! 

    Ήξερα θεωρητικά πώς γίνεται όλη αυτή η διαδικασία, με το στήσιμο της φωλιάς από τα περιστέρια, ωστόσο δεν φανταζόμουν πόσο δύσκολο είναι, αλλά και πόσο γρήγορα το κάνουν αυτό τα πουλιά. Επίσης, σε άλλο σημείο παρατήρησα τον ανταγωνισμό που υπάρχει για τις φωλιές μεταξύ χελιδονιών και σπουργιτιών, μιας και όταν τα χελιδόνια φεύγουν τον χειμώνα, τα σπουργίτια καταλαμβάνουν τις φωλιές τους. Οπότε, όταν τα χελιδόνια επιστρέφουν, γίνονται παρεξηγήσεις, και καταλήγουν τα χελιδόνια να κρατάνε σκοπιά στις φωλιές τους!!!

  Και μιας και λέμε για σπουργίτια, είχα τη χαρά να πιω καφέ ένα πρωί παρέα με μερικούς φίλους φτερωτούς..!! Υπάρχει μια καφετέρεια στην Πλάκα, δίπλα από το Αρχαίο Υδραγωγείο, η οποία έχει αίθριο. Το αίθριο έχει φυτά και δυο δέντρα, και πίσω υπάρχει μια παλιά αυλή. Οπότε, είναι ιδανικό σημείο συνάντησης σπουργιτιών κυρίως. Έτσι, ένα πρωί που κάθησα να πιω τον καφέ μου, τα μικρά σπουργιτάκια άρχισαν να με περιτριγυρίζουν... κι εγώ σαν άλλη Χιονάτη, έβγαλα κάποια ψίχουλα από το κέικ που μου προσέφεραν με τον καφέ και τα άφησα στο τραπέζι. Σε λίγο, ένα σπουργιτάκι ήρθε και φάγαμε κέικ παρέα!! Μερικά ακόμη χάζευαν από την καρέκλα... είχα βρεθεί περικυκλωμένη από τα σπουργιτάκια, τα οποία πετάριζαν και κάποια στιγμή μάλιστα τσακώθηκαν κιόλας για τα ψίχουλα!!! Πρέπει να ήταν ο πιο ωραίος καφές που έχω πιεί πρωί, μόνη, στο κέντρο της Αθήνας....!!!

    Τα σπουργίτια γενικώς είναι τα "αλητάκια" της φύσης, χειμώνα καλοκαίρι είναι στον ίδιο τόπο, και σε ό, τι συνθήκες κι αν βρεθούν έχουν μάθει να επιβιώνουν! Τιτιβίζουν βραχνά και μάλιστα είναι φορές που γίνονται και αρκετά θρασή προκειμένου να εξασφαλίσουν φαγητό! Στην προκειμένη περίπτωση, δεν δίστασαν να αφήσουν τα ψίχουλα από το τραπέζι, και να ορμήξουν κατευθείαν στο κέικ που ήταν μέσα στο πιάτο!!! Πάντως, αφ' ενός είναι εντυπωσιακή η εξοικείωση τόσο των περιστεριών όσο και των σπουργιτιών με τους ανθρώπους... αφ' ετέρου είναι και απορίας άξιο πώς αυτά τα πουλάκια, και ειδικά τα περιστέρια, είναι μόνιμοι κάτοικοι των πόλεων... Πάντα το είχα απορία γιατί υπάρχουν περιστέρια στις πλατείες!