Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Hameleon... αποχρώσεις από δέντρο σε δέντρο

Ο ήχος της απεργίας ακούγεται στο μέλλον


Σήμερα επισήμως έληξε η τετραήμερη απεργία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, η οποία ξεκίνησε την Πέμπτη. Τις τέσσερεις αυτές μέρες δεν μεταδόθηκε καμία ειδησεογραφική ή ενημερωτική εκπομπή, παράλληλα όμως δεν υπήρχε και καμία εκπομπή από το εξωτερικό. Επίσης, ο Τύπος συμμετείχε δυναμικά, αφού δεν εκδόθηκαν φύλλα, ούτε καν free press. Γενικότερα, μετά από πάρα πολλά χρόνια, τα Μέσα σιώπησαν «ηχηρά» για τόσες μέρες, παρουσιάζοντας σημαντικά αιτήματα των εργαζομένων.
                Η αλήθεια είναι πως η απεργία αυτή μας επηρέασε έντονα, αφού η τηλεόρασή μας άλλαξε πρόσωπο γι’ αυτό το τετραήμερο. Είδαμε πολλές επαναλήψεις σειρών, ταινίες, cartoon και άλλα πολλά, δεν είδαμε όμως είδηση ή κάτι άλλο σε ζωντανή μετάδοση. Βέβαια, αυτό ίσχυσε για όλους τους «απλούς» τηλεθεατές. Ωστόσο, σαν φοιτήτρια τμήματος Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, έφτασα στο σημείο να μην έχω κάτι πάνω στο οποίο θα δουλέψω! Η απεργία αυτή για τους φοιτητές που σπουδάζουν σε τέτοια αντικείμενα, που ετοιμάζονται να γίνουν οι επόμενοι δημοσιογράφοι, είχε και πρακτικό αλλά και θεωρητικό αντίκτυπο.
                Όσον αφορά «το μάθημα», δεν υπήρχαν πουθενά θέματα για μελέτη, οπότε δεν μπορούσαν να γίνουν εργασίες, τουλάχιστον σε επίκαιρα, φρέσκα θέματα. Υπήρξε επίσης αδυναμία έρευνας σε θέματα, αφού δεν υπήρχαν πηγές που να ανανεώνονται ώστε να υπάρχει η συνήθης εισροή πληροφοριών, τόσο για εσωτερικά όσο και για εξωτερικά ζητήματα. Δεν υπήρχαν απόψεις, άρθρα και σχόλια επί των θεμάτων. Βέβαια, κάποιοι είχαν και τον φόβο μήπως συμβεί κάτι και δεν το μάθουμε, όπως έγινε τότε με τη  Marfin, ωστόσο γι’ αυτό είχαν προνοήσει οι απεργοί, σε τέτοια περίπτωση θα έπαιρνε απόφαση το Δ.Σ. για να σπάσει η απεργία.
                Αυτά όμως τα ζητήματα είναι περισσότερο «πρακτικά» σε σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία… Η απεργία αυτή δημιούργησε ένα μεγάλο ερωτηματικό για το αύριο. Η σκέψη για το μέλλον, ο φόβος για το πού πάμε και τι κάνουμε σε αυτόν τον τομέα. Θα γίνουμε δημοσιογράφοι και δεν θα μπορούμε να εργαστούμε. Εξετάζοντας δε τα αιτήματα των εργαζομένων, που αφορούν κυρίως τις περικοπές, τις απολύσεις, αλλά και την κατοχύρωση δικαιωμάτων, συλλογικών συμβάσεων κτλ, αλλά και τη μαζική και διαρκή κίνηση των μέσων, ο προβληματισμός γίνεται ακόμη πιο έντονος, αφού τα πράγματα τελικά φαίνονται να είναι πολύ σοβαρά. Βέβαια, όλοι οι εργασιακοί τομείς απεργούν τον τελευταίο καιρό, γιατροί, δικηγόροι, Μέσα Μεταφοράς, κτλ, πράγμα που αποδεικνύει ότι η οικονομική κρίση μας επηρεάζει όλους. Γιατί οι δημοσιογράφοι να αποτελέσουν εξαίρεση; Σίγουρα δεν αποτελούν εξαίρεση, ωστόσο επειδή ακριβώς δεν πρόκειται μόνο για δημοσιογράφους αλλά και για τεχνικούς, εκδότες και όλους τους εργαζόμενους στα Μέσα Ενημέρωσης, φαίνεται το πόσο έχουν κλονιστεί όλα αυτά τα εργασιακά ζητήματα. Και σίγουρα επίσης όλα αυτά τα προβλήματα δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της οικονομικής κρίσης, αλλά και της κρίσης συνειδήσεων γενικότερα. Το μέλλον σχεδιάζεται δύσκολα και τείνει να μοιάζει με ανήφορο, δύσκολο και επώδυνο για όλους τους «εκκολαπτόμενους» και όχι μόνο… Πολλοί από εμάς προφανώς δεν θα κυνηγήσουν το όνειρό τους. Αν δεν έχουμε το κίνητρο και την ασφάλεια  να πιάσουμε το παλμό των ανθρώπων, τις εξελίξεις στις «στροφές» του κόσμου κάθε ώρα, όσο κι αν το αγαπάμε δεν θα μπορούμε να το κάνουμε… Και πώς θα είναι η ζωή χωρίς «παράθυρα» στον κόσμο;;
                Δεν μπορούσαμε να διαβάσουμε τι συμβαίνει αυτό το τετραήμερο, και κάποιοι που στηρίζονται σ’ αυτό καθημερινά δεν μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά τους. Αύριο, ελπίζουμε να μη φτάσουμε στο σημείο να μην μπορούμε να δουλέψουμε κι εμείς. Με μια πιο αισιόδοξη ματιά θα μπορούσα να πω πως τελικά είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα πράγματα. Ας ελπίσουμε αυτό το ερωτηματικό να μας ταρακουνήσει, η «άδεια» τηλεόραση όλες αυτές τις μέρες να μας αφυπνίσει…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου